با اعلام همه‌گیری ویروس کرونا در کشور، شرایط پیش‌آمده به قدری غیرمنتظره بود که بیشتر شبیه کتاب‌ها و فیلم‌های علمی- تخیلی به نظر می‌رسید. همه تصور داشتیم که به یک جهان ناشناخته پرتاب شده‌ایم. غافلگیری ویژگی اصلی این شرایط بود. بعد از گذشت چند ماه و ناکامی در ریشه‌کن کردن زودهنگام ویروس، مشخص و مسلم شد که همه حرفه‌ها باید آماده مواجه‌شدن با سناریوهای مختلف باشند. دانشگاه‌ها و به تبع آنها کتابخانه‌های دانشگاهی از اولین نهادهایی هستند که در چنین شرایطی جامعه به آن چشم دوخته و نظاره می‌کند که آنها در مقابل این مساله چه می‌کنند. از آنجا که دانشگاه‌ها و پژوهش‌های دانشگاهی ادعا می‌کنند که مساله محور بوده و به دنبال حل مساله هستند و کرونا یک مسئله کاملاً عینی و قابل باور برای بیشتر افراد جامعه است، لذا می‌تواند به عنوان ابزاری برای محک دانشگاه‌ها در شرایط خاص باشد. روزهای اول بیشتر بحث تصمیم‌گیری و چگونگی مواجه شدن با این مسئله مهم بود. همه بی‌تجربه بودند و خیلی تفاوت بین کشورهای مختلف از نظر شناخت و نحوه مواجه شدن با ویروس مشاهده نمی‌شد. به دلیل این که نادانسته‌ها در رابطه با ویروس زیاد است بنابراین دانشگاه‌ها نقطه امید جامعه هستند که تحقیق کنند تا ویروس را بهتر بشناسند، راه‌های مقابله با آن، داروهای احتمالی، واکسن و... بالتبع برای تحقیق نیاز به منابع اطلاعاتی هست به همین دلیل نقش کتابخانه‌ها نیز بسیار موثر است و کتابخانه‌های دانشگاهی باید نقش و رسالت خود را نشان دهند.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله